مشخصات بنگاه هاي كوچك و متوسط در ايران
تعريف بنگاه هاي كوچك و متوسط در ايران از سازماني به سازمان ديگر فرق مي‌كند. ارگان‌ها و سازمان‌هاي مختلف هر يك بنا به مقتضيات كاري خود به تعريف و تقسيم‌بندي بنگاه‌ها از حيث بزرگي، كوچكي و متوسطي پرداخته‌اند.
بر اساس تعريف وزارت صنعت، معدن وتجارت و وزارت جهاد كشاورزي، بنگاه‌هاي كوچك و متوسط، واحدهاي صنعتي و خدماتي هستند كه كمتر از 50 نفر كاركن دارند.
مركز آمار ايران، كسب و كارها را به چهار گروه طبقه‌بندي كرده است: كسب و كارهاي 9ـ1 كارگر، 49ـ10 كارگر، 99ـ50 كارگر و بيش از 100 كارگر.
بنا به تازه‌ترين تعريف سازمان صنايع كوچك و شهرك‌هاي صنعتي، صنايع كوچك به صنايعي گفته مي‌شود كه تعداد شاغلان آنها بين 5 تا 50 نفر باشد و صنايع بزرگ ، صنايعي مي‌باشند كه تعداد شاغلان بيش از 50 نفر داشته باشند.
در آيين‌نامه اجرايي گسترش بنگاه‌هاي كوچك و زود بازده كه در سال 1384 تصويب شد و مسئوليت اجرايي آن بر عهدة سازمان صنايع كوچك و شهرك‌هاي صنعتي است، به واحدهاي توليدي (كالا و خدمات) كمتر از 50 نفر كاركن، بنگاه كوچك اطلاق مي‌شود و فقط اين بنگاه‌ها مشمول مفاد آيين‌نامه مي شوند.
آنچه که اداره آمار بانک مرکزي به عنوان طبقه‌بندي واحدهاي صنعتي در نظر مي‌گيرد بدين صورت است که واحدهاي با کمتر از 10 نفر کارکن “خرد”، 10 تا 49 نفر کارکن “کوچک”، 50 تا 99 نفر کارکن “متوسط” و بالاتر از 100 نفر کارکن “بزرگ” ناميده مي‌شوند.
منبع: بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران
